En son ne zaman bir topaç gördüm hatırlamıyorum. Şu an elimde olsa oynamayı becerebilirmiyim bilmem, ipini dolasam özenle fırlatsam... Zannetmiyorum hemen döneceğini. Oysa eskiden bir profesör edeysıyla dolardım ipini. Onu yere doğru fırlattığımda bırakın başarısızlığı, kaç dakika döneceğini tahmin etmeye çalışırdım. Yere deydiğinde onu seyretmesi başlı başına bir şölendi, semazenlerin ahenkli gösterisiydi o... Döndüğü her saniye hayatın bir artısıydı, içimizde yaşattığımız. Belki bir kaç yerde hala sürdürüyordur onurlu dönüşünü, belki bir çocuğun elinde tek oyuncağı tek umududur. Belki de o döndükçe dünyanın dönmediği bir yerdedir. Gece yatmadan önce sahibinin, masallarına ve hayallerine bir yenisini eklemesinin tek sebebidir.
Sabah olmasının en güzel yanıdır belkide. Bir yerlerde bir kaç çocuk için hala dönüyordur umarım.
Vazgeçilmişler arasında, yanlızlığa mahkum olmamalısın asla.
